jueves, 14 de diciembre de 2017

Post del Viernes: LA VIDA INVISIBLE (Planifica tu vida: listas y cuadro de mando II)

Muchas personas me han dicho que el post titulado "Planifica tu vida: listas y cuadro de mando", (si no lo has leído lo puedes leer en Post del Viernes: ¡Planifica tu vida: listas y cuadro de mando!) les gustó porque les había ofrecido herramientas o ideas para mejorar su planificación diaria. Otros me han expresado que quizás, plantear la vida con un cuadro de mando con tanta exactitud, puede llevar a vivir el tiempo de forma muy rígida. La re-lectura de mi propio post me ha inspirado a hacer una segunda parte del mismo para expresar aquello que quizás no quedaba demasiado claro o explícito en él.

Me olvidé quizás de expresar de forma más contundente que la flexibilidad  es un elemento básico para que la "planificación" no se apodere de nosotros sino que seamos nosotros quien la dirijamos. Ahí es donde entra "la vida invisible" (el otro día una persona cercana me regalaba este término y lo he adoptado con su permiso porque me pareció precioso). Y ¿a qué denominaría yo "vida invisible"? A la "parte" de la vida que da realmente valor a todo, porque lo planificado hay que hacerlo porque toca, porque a veces no queda otra opción pero la "vida invisible" es la que provoca en nosotros infinita felicidad, te alimenta, te sacia, te llena de paz, te ilusiona...Vivir con "cuadros de mando" me ha hecho entender que cambiar el esfuerzo por la disciplina es atender el momento presente, nada más. Ser disciplinado supone trabajar, asumir la ignorancia uniendo cada pensamiento, sentimiento y acción, aprender aceptando y confiando que estás aprendiendo al máximo nivel y la "vida invisible" nutre y complementa todo esto.

Y ¿dónde aparece y tiene presencia esta vida invisible para mi?

- Tomando el primer café de la mañana mientras estudio.
- Leyendo un artículo o libro que me interesa y me hace perder la noción del tiempo.
- Observando una obra de arte.
- Caminando por la ciudad o la montaña.
- Haciendo meditación.
- Escribiendo aquello que sale de muy adentro.
- Cerrando los ojos mientras escucho una canción.
- Visitando a personas que quiero.
- En una conversación sin prisa alrededor de una mesa llena de personas "importantes"para mi.
- Disfrutando de un café con alguien para "ponerse al día".
- Nadando y dejándome llevar sin contar cuantos metros nado.
- Corriendo sin un reloj que marque el ritmo y la distancia.
- Observando un paisaje o la gente pasar.
-  Recibiendo unas palabras de aliento inesperadas, un abrazo que recompone o un beso que nutre.
- Disfrutando de unas risas pueriles.
- Viajando y descubriendo todo aquello que es diferente.
- Consiguiendo aquello que te propones y subiendo los brazos al haberlo conseguido.
- Enviando o recibiendo Whats que te hacen sonreír.
- Conduciendo perdiendo la noción del tiempo.

Y es que estos y muchos otros momentos parecidos, entrelazados con aquellos que suponen un trabajo más sistemático, son los que dan forma a la vida, a mi vida...porque he acabado de entender que vivir la vida es mucho más que hacer... es simplemente SER.

Buen fin de semana lleno de VIDA para tod@s!

4 comentarios:

  1. No sé si és correcte dir que ets poeta o poetessa, Iolanda, però els teus escrits són poesia pura. Felicitats.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Envergonyida però molt agraïda...gràcies Miquel per passar per aquest sinzill blog...

      Eliminar
  2. Iolanda! Valia molt la pena esperar a llegir-lo. S’assaboreix d’una altra manera!
    La vida ens ofereix a cada instant petits detalls imperceptibles. Moments que són únics. Sovint imperceptibles però essencials. L’essència de l’ÉSSER!
    Gràcies una vegada més pel teu post!

    ResponderEliminar
  3. Moltes gràcies a tu Joan! Tota la raó! Gràcies per passar pel blog!

    ResponderEliminar